رمضان سایه مهر از سرِ ما میگیرد بال رأفت که فرو داشت، فرا میگیرد
چون نگیرد دلم از رفتن ماهِ شب قدر که خدا سایه مهر از سرِ ما میگیرد
رمضان دار شفایی است که هر جان و دلی داروی دردی از این دار شفا میگیرد
روزه با فطره، امان است و بَراتِ شب قدر هر که شد در دو جهان کامروا میگیرد
... و ما امروز، ماه مبارک رمضان را در حالی بدرقه میکنیم
که لبهای خشکیده خود را با تسبیح نامت صفا دادهایم
و با امیدی بیشتر، قدم در راه زندگی نهادهایم؛
امیدی که با پالودگی از گناه، چون بذری، در دل ریشه میکند
و در هوای رسیدن به غایتِ مُراد خویش.
الهی! ما را در ادامه این راه خطیر، راهنما باش
و از فریب اهریمن قسم خورده دورمان بدار!